mieszaniec labradora z goldenem

Witam! Przybłąkała się niedawno do moich znajomych suka mieszaniec Labradora (jej wątek w podpisie). Okazało się,że 3latka ma niedoczynność tarczycy. Mam pytanie do znawców rasy-jakie są koszty miesięczne leczenia psa? Czy ta choroba determinuje długość życia psa? Czy z powodu niedoczynności pies Czy od Labradora i kundla może wyjść LABRADOR? Posiadam suczkę o rasie Labrador retriever,jest ona w trakcie cieczki (wiadomo o co chodzi) w mojej okolicy są same kundle.Moje pytanie dotyczy tego czy jeżeli ona z kundlem będzie miała pieski to jakiś może być rasowy? czy tylko mieszaniec. To pilnuj ją. Výber čierneho labradora z útulku ukrýva niekoľko odkazov, vysvetľuje odborník na komunikáciu zo Sciences-Po Paris. Macron si vybral psa, labradora pomenoval podľa kapitána z obľúbenej verneovky A Jack-A-Poo is a cross between a Jack Russel Terrier and a Miniature Poodle. They are energetic little dogs with big, lively personalities. They are intelligent, curious, and affectionate with their families. Although they are not recognized by the American Kennel Club, they are recognized by other canine registries. A Goberian is a cross between a purebred golden retriever and Siberian husky. This designer hybrid dog breed doesn’t have a well-documented history, but Goberians appear to have become somewhat common over the past decade. For most families, Goberians make affectionate, intelligent, and lively dog breeds for busy families. nonton film crash landing on you sub indo. Podobne znaleziska: Mieszaniec sorga i trawy sudańskiej SWEET DELIGHT jest nowszą odmianą Nutri Honey Posiada zwiększoną odporność... cena: 96 PLN Foster to piękny i bardzo inteligentny pies w typie ras myśliwskich (z wyglądu można przyjąć, że na pewno w genac... cena: 0 PLN Foster to piękny i bardzo inteligentny pies w typie ras myśliwskich (z wyglądu można przyjąć, że na pewno w gena... cena: 0 PLN MIESZANIEC SORGO Z TRAWĄ SUDAŃSKĄ Certyfikowana według systemu OECD, rekomendowana na liście odmian UE Słodka i... cena: 249 PLN Pies pod opieką fundacji. NIE na dwór. NIE na sprzedaż. Kojot do adopcji pomorskie okolice Skórcza Jeżeli jest... cena: 0 PLN Bunia/Betusia jest mixem ras różnych, zapewne wśród nich był i wyżeł szorstkowłosy i labrador ;) Psina ZŁOTO cena: 0 PLN NUTRI HONEY MIESZANIEC SORGO Z TRAWĄ SUDAŃSKĄ Wystawiam faktury vat. SPRAWDZONA JAKOŚĆ Opakowanie 25kg Podana ce... cena: 250 PLN 1 zł: tata rodowodowy reproduktor, mama mieszaniec z przewagą foxteriera i jamnika ur. tel. 663273797 cena: 1 PLN 55 zł: Sprzedam królika mieszańca. Płeć samica Data ur. Zainteresowanych proszę o kontakt. cena: 55 PLN Golden Retriever a Labrador Retriever- różnice Uwaga! Artykuł w trakcie wymiany zdjęć, prosimy o cierpliwość Często się zdarza, że gdy jestem na spacerku przechodzący ludzie patrzą na mnie z zachwytem (w końcu jestem śliczna!) i głaszcząc mówią: „jaki piękny Golden Retriever/goldenek”. A ja wtedy się do nich przytulam i udaję zawstydzenie (w końcu jestem też bardzo skromna). I bardzo, bardzo mi wtedy miło i jestem bardzo szczęśliwa. Gorzej jest, gdy jestem z rodzicami na spacerze, a tu podchodzi (może i też zachwycony mną, nie wiem…) bezsierściowiec i pyta: „Czy to Labrador Retriever?”. Fakt, jesteśmy kuzynami, ale nazwać goldenka- labradorkiem, czy odwrotnie, to tak samo jak małpeczkę porównać z człowiekiem, albo człowieka z małpką. W końcu oba gatunki należą do naczelnych, czy jakoś tak… Miłe??? Nie sądzę… W związku z powyższym postanowiłam opisać Wam jak można odróżnić psa rasy Labrador Retriever od Golden Retriever, żebyście już więcej nie zrobili żadnemu labradorkowi przykrości nazywając go goldenkiem i na odwrót. Charakter Golden Retriever i Labrador Retriever Charaktery mamy bardzo podobne i początkowo nasze rasy były wykorzystywane do podobnych celów. Są to jednak informacje, które nie bardzo pomogą Wam w rozpoznaniu nas na ulicy, zatem je przemilczę i skupię się na czymś łatwiejszym do zauważenia. Wygląd Golden Retriever i Labrador Retriever Porównanie wielkości Golden Retriever i Labrador Retriever {loadposition advert2} Gdy stoi Golden Retriever obok Labrador Retriever‚a (i są to psy tej samej płci i w podobnym wieku) na pierwszy rzut oka widać, że Golden Retriever jest wyższy, za to smuklejszy, wpisany w prostokąt, a nie kwadrat i mniej umięśniony niż Labrador Retriever. Może i u nas bardziej byłoby je widać (te mięśnie), gdyby nie długa, falująca i miękka sierść z charakterystycznymi piórami, zwłaszcza na łapkach i ogonie. Labradorki mają sierść krótką, gęstą, twardą w dotyku, z nieprzepuszczającym wilgoci podszerstkiem, a ich ogonki są krótsze niż nasze, zwężające się ku końcowi, bardzo grube u nasady, bez pióra, pokryte grubym i gęstym, ale krótkim włosiem. Golden Retriever ogon (suczka) Labrador Retriever ogon (suczka) Dodatkowo Labradorki są bardziej zróżnicowane kolorystycznie. Ogólnie są trzy odmiany: czekoladowe, czarne i biszkoptowe do których zalicza się osobniki z sierścią od jasnego kremu, poprzez złotą, do niezwykle rzadkiej- intensywnie rudej. Labrador Retriever czarny (suczka) Labrador Retriever rudy (suczka) Labrador Retriever jasnokremowy (suczka) Goldenki natomiast można spotkać jedynie w kolorystyce od jasnego kremu do ciemnego złota. Nie będzie przykładów, gdyż granice kolorów są bardzo płynne i można spotkać przedstawiciela o prawe każdym kolorze w podanym zakresie. Za to oboje mamy ciemne oczy i noski, kształtne główki i fajne uszka. Golden Retriever a Labrador Retriever- Wnioski Jak więc rozpoznać, czy mijamy psa rasy Golden Retriever czy Labrador Retriever? Jeśli nie jest czarne, ani brązowe, a jest bardzo owłosione i ma pióra na ogonie- to jest to Golden Retriever. Proszę też- nie mylcie mnie z Owczarkiem Podhalańskim. On jest ode mnie większy i bardziej masywny. Ale biorąc pod uwagę fakt, że mam bardzo jasną sierść i jestem jeszcze malutka, nie wiem jak wytłumaczyć Wam różnicę między nim a mną… Musicie uwierzyć na słowo, że nie jestem Owczarkiem Podhalańskim. A teraz to już nawet na 90% wiecie, że nie jestem też Labradorem! Pozdrawiam Was serdecznie i do zobaczenia na spacerku, lub w mojej galerii! Golden retriever Golden Retriever i Labrador Retriever – czy to ta sama rasa? Rasy psów Golden Retriever oraz Labrador Retriever pierwszy „szum” w polskiej psiej populacji zrobiły około 2003 roku. Są to rasy zbliżone do siebie, niejednokrotnie określano jako tę samą tylko jedna jest wersją długowłosą drugiej. Obie te rasy pochodzą z Wielkiej Brytanii oraz zostały przydzielone do 8 grupy FCI. Labrador retriever charakterLabrador i Golden – czym różnią się te rasy?Labrador i Golden retriever: pielęgnacjaGolden i Labrador: chorobyDysplazja u labradoraProblemy dermatologiczneMłodzieńcze zapalenie skóry retrieverówAtopowe zapalenie skóry u laba i goldenaZaćmaPadaczkaNadczynność przytarczycNiedoczynność tarczycyChoroby charakterystyczne dla LabradorówMiopatia labradorówDysplazja zastawek przedsionkowo-komorowychZmiany w oczach u LabradoraPredyspozycje chorobowe Golden RetrieverówMiotonia u Golden RetrieveraZwężenie zastawki aortyCzy warto zdecydować się na retrievera? Usposobienie oraz charakter psów tych ras jest bardzo podobny. Pierwotnie miały być to psy myśliwskie, gdyż nazwa retrieve oznacza z angielskiego „przynosić, znajdować”. Obecnie są to psy wszechstronne wykorzystywane jako psy tropiciele, psy ratownicy, używane do terapii z dziećmi. Pomagają też funkcjonować ludziom osobom niepełnosprawnym. Wykazują dużą czułość względem człowieka oraz doskonały węch. Wymagają dużo ruchu, gdyż posiadają silny, żywiołowy temperament. Psy te nie są agresywne, za to są doskonałymi towarzyszami. Labrador i Golden – czym różnią się te rasy? Mimo że na pierwszy rzut oka psy są podobne, tak typ budowy nieco się różni. Labrador retriever Labrador jest psem masywnym dobrze zbudowanym, masywny o grubych kościach, krótkich lędźwiach. Klatka piersiowaSzeroka, dobrze rozbudowana, czaszka szeroka, wydrzy ogon, natomiast u Goldena bardzo ważne są odpowiednie ciałaZwraca się szczególnie uwagę na górną linię, ustawienie łopatki, kątowanie kończyn tej rasy posiadają łagodny wygląd oraz swobodny w porównaniu do labradora nie jest aż tak szeroka, jest harmonijna dobrze u obu ras są mocno umięśnione, przednio proste, a tylne odpowiednio ukątowane. Widoczną różnicą jest okrywa włosowa, która to u goldenów jest prosta, lekko falista oraz gęsta. Golden retriever Sierść długa, dłuższa na tylnej stronie kończyn, na brzuchu oraz na przodopiersiu. Golden retriever umaszczenia: golden retriever złoty,golden retriever kremowy. Jak wyglądają szczeniaki Golden Retriever możesz zobaczyć na poniższym filmie Jeżeli chodzi o Labradora – cechą wyróżniająca rasę jest włos gęsty, krótki, bez frędzli i fal. Dość szorstki w dotyku, a obecny podszerstek chroni przez wodą. Labrador umaszczenia: labrador czarny,labrador czekoladowy,labrador biszkoptowy, czyli żółty od jasnokremowego nawet do rudego. Labrador umaszczenie Labrador / golden retriever waga i wielkość Zarówno goldeny jak i labradory osiągają wielkość i wagę: WielkośćSamce 56-57 cm, samice 54-56 od 25 kg, samice do 37 kg. Jak wyglądają szczeniaki czekoladowego Labradora możesz zobaczyć na poniższym filmie Labrador i Golden retriever: pielęgnacja Pielęgnacja tych ras psów jest bardzo podobna, oczywiste jest jednak, że ze względu na dłuższy włos, Goldeny wymagają poświęcenia więcej czasu. Golden i Labrador retriever: pielęgnacja Psy te uwielbiają się kąpać, zarówno zimą jak i latem, dlatego z kąpielami nie ma u nich problemu. W zależności od umaszczenia oraz włosa stosuje się szampony dla psów do sierści długiej/krótkiej, jasnej/ciemnej lub zalecany preparat z chlorheksydyną lub dermatologiczny np. Hexoderm, ze względu na częsty łupież u tych psów. Czesanie sprowadza się do okresowych czynności związanych z utrzymaniem prawidłowej okrywy włosowe, bez kołtunów. Ważna jest w przypadku tych psów dodatkowa suplementacja diety. W związku z szybkim wzrostem i osiągnięciem dużej masy w krótkim okresie czasu, należy w wieku młodzieńczym, nawet od 4 miesiąca życia kontrolować poziom wapnia i potasu w surowicy. Kontrolne badanie krwi o profilu kostnym pozwoli nam na wyrównanie poziomu tych pierwiastków do odpowiedniego stosunku co zapobiegnie powstawaniu tzw. enostosis juvenitis, czyli młodzieńczemu zapaleniu względu na obciążenie chorobami stawów dodatkowo zaleca się suplementację diety w preparaty wzbogacone o: siarczan chondroityny,glikozamoglikany. Golden i Labrador: choroby Predyspozycje do chorób u goldenów i labradorów Dzięki bardzo dużemu pokrewieństwu, obie te rasy psów są predysponowane do tych samych chorób. Dysplazja u labradora U psów ras Golden i Labrador Retriever najczęściej obserwujemy dysplazję stawów biodrowych oraz łokciowych. Jest to schorzenie polegające na wadliwym ukształtowaniu stawów, na co ma wpływ: żywienie (zazwyczaj zbyt obfite w okresie wzrostu),nadmierna podaż wapnia,nadmierny ruch i wysiłek fizyczny,zbyt szybkie tempo wzrostu. Sam w sobie problem polega na zbyt płytkich panewkach stawu biodrowego, powodując luźność stawu oraz w konsekwencji predyspozycje do patologicznych zwichnięć i i/lub przewlekłych zapaleń. W przypadku dysplazji łokcia obserwujemy nieprawidłowe wykształcenie powierzchni stawowych łokcia, na które składa się: izolowany wyrostek łokciowy dodatkowy,osteochondroza bloczka kości ramiennej (OCD),izolowany wyrostek dziobiasty,niedopasowanie powierzchni stawowych. Pierwsze objawy mogą być widoczne już w wieku 2-3 miesięcy, lecz najczęściej choroba daje oznaki w okresie intensywnego wzrostu. Najczęściej obserwujemy: niechęć do ruchu,pokładanie się na spacerach,gorszy ruch po spoczynku,królicze skoki,kulawiznę. Rozpoznanie jest możliwe przez wykonanie zdjęcia RTG u zwierzęcia w pełni rozluźnionego, czyli w znieczuleniu (w przypadku bioder). Labrador i Golden to rasy, których często dotyka dysplazja W przypadku RTG łokcia, u zwierząt spokojnych, seria zdjęć RTG może być wykonana bez farmakologicznego uspokojenia zwierzęcia. Leczenie ma uwzględnić leczenie zachowawcze i operacyjne. Leczenie zachowawcze polega na ograniczeniu nadmiernego ruchu, ograniczenie masy ciała oraz zwolnienie tempa jej wzrostu (regulacja diety i podawanie karmy o odpowiednim składzie), stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych i chondro protetyków. Alternatywną metodą chirurgicznego i zachowawczego leczenia jest dostawowa iniekcja PRP (osocza bogato płytkowego) lub iniekcja IRAP . Chirurgiczne leczenie polega na: protezowaniu stawów biodrowych,zamknięciu spojenia łonowego,pektinektomii wraz z odnerwieniem lub potrójnej osteotomii miednicy. W przypadku dysplazji łokcia usuwa się izolowany fragment wyrostka łokciowego, wykonuje osteotomię bliższą kości łokciowej z osteosyntezą, lub w przypadku OCD usunięcie złuszczonego fragmentu chrzęstnego. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat dysplazji u psów, zachęcam do przeczytania artykułu „Co to jest dysplazja u psa i jakie są przyczyny dysplazji u psów?„. Problemy dermatologiczne Retriever’y mają tendencję do problemów dermatologicznych. Często występującym problemem dermatologicznym u Labradorów i Goldenów jest zapalenie skóry ropno-urazowe. Zmiany powstają w następstwie samouszkodzeń spowodowanych intensywnym wylizywaniem się lub wygryzaniem. Tak silna reakcja spowodowana jest mocnym świądem lub bólem. Może to być: reakcja alergiczna,reakcja popchla,zapalenie zatok okołołoodbytowych,drażnienie przez ciało obce. Silne samo uszkadzanie prowadzi do uszkodzenia ciągłości skóry i rozwoju ograniczonego, ropnego zapalenia skóry tzw. hot-spot. Najczęściej choroba rozwija się w okresach letnich, o wysokich temperaturach. Dotyczy przede wszystkim: okolicy zadu,krzyża,boków ciała. Zmiany są lepkie, ślimaczące się, niekiedy o nieprzyjemnym zapachu z ropnym nalotem. Leczenie na ogół jest skuteczne i trwa krótko. Polega na antybiotykoterapii i stosowaniu leków przeciwświądowych. Młodzieńcze zapalenie skóry retrieverów Innym skórnym problemem, który często diagnozuję u psów tych ras jest młodzieńcze zapalenie skóry. Jest to ziarniniakowi, krostkowe zapalenie skóry podbródka, wargi, małżowin usznych. Przyczyna choroby jest nieznana, lecz uznaje się charakter wrodzony. Młodzieńcze zapalenie skóry występuje u szczeniąt w wieku ok. 3-4 miesięcy. Pierwszym objawem jest obrzęk twarzy, warg i powiek. Zmiany pokrywają się krostami i grudkami, obserwujemy powiększone węzły chłonne podżuchwowe. Rzadziej obserwuje się: gorączkę,apatię,utratę apetytu. Rozpoznanie ustala się na podstawie wykluczenia innych chorób. Leczenie musi być intensywne i obejmuje leki sterydowe w dawce immunosupresyjnej w osłonie antybiotykowej. Miejscowo można stosować środki odkażające, ściągające. Choroba mija bez większych powikłań i nie ma tendencji do nawrotów. Atopowe zapalenie skóry u laba i goldena Dosyć często te psy atakowane są przez atopię. Atopowe zapalenie skóry jest jednym z najczęstszych przyczyn świądu, jako reakcja nadwrażliwości na alergeny wziewne. Objawy pojawiają się między 1 a 3 rokiem życia. Pojawia się wówczas świąd części twarzowej, warg oraz zmian wokół oczu i obwodowych częściach kończyn. W połowie przypadków stwierdza się rumieniowo-woszczynowe zapalenie przewodów słuchowych. Leczenie polega na dożywotnim stosowaniu leków przeciwzapalnych sterydowych i stosowaniu kąpieli leczniczych. Usunięcie alergenów ze środowiska jest niemożliwe, dlatego należy sumiennie podchodzić do terapii. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat atopowego zapalenia skóry, przeczytaj artykuł „Alergia i atopowe zapalenie skóry u psa: jak je rozpoznać i leczyć?„ Zaćma Chorobą dotyczącą oczu jest zaćma, objawiająca się zmętnieniem soczewki. Wyróżniamy różne stadia zmętnienia soczewki, lecz choroba ma charakter postępujący, prowadzący do całkowitego zniesienia przezierności. Leczenie zaćmy polega na wykonaniu fakoemulsyfikacji, czyli usunięcia soczewki oraz wprowadzenia implantu. W przypadku gdy zaćma jest spowodowana zapaleniem tęczówki, stosuje się tutaj glikokortykosteroidy oraz atropinę. Padaczka Kolejną jednostką chorobową, która jest popularna wśród retrieverów jest padaczka. Padaczka jest stanem klinicznym, powstającym na tle zmian potencjału błonowego neuronów w ośrodkowym układzie nerwowym, co objawia się jako zaburzenie neurologiczne z drgawkami. Może to być padaczka idiopatyczna, czyli nieznanego pochodzenia lub wtórna na tle chorób metabolicznych, zmian rozrostowych mózgu lub zatruć. Padaczka idiopatyczna ujawnia się zazwyczaj między 1 a 5 rokiem życia. Obserwuje się drgawki kloniczno-toniczne, rzadziej napady częściowe. W trakcie ataku zwierze traci przytomność, bezwolnie oddaje kał/mocz, ślini się. Między atakami padaczkowymi brak innych objawów klinicznych. Leczenie ma na celu ograniczenie występowania ataków padaczkowych i w tym celu dożywotnio stosuje się fenobarbital (do leczenia długotrwałego) oraz diazepam do przerywania ataków padaczkowych. Nadczynność przytarczyc Pierwotna nadczynność przytarczyc, którą diagnozujemy u Goldenów i Labradorów to nadmierna, spontaniczna produkcja parathormonu przez przytarczyce. Związana jest z gruczolakiem, gruczolakorakiem lub hiperplazją gruczołu. Prowadzi to do zwiększonego wchłaniania i uwalniania z kości wapnia do surowicy, czego skutkiem jest hiperkalcemia. Objawy są niecharakterystyczne. Obserwujemy: występowanie kamicy w nerkach lub pęcherzu moczowym,zwapnienie kanalików nerkowych,poliurię,wymioty,zaparcia,brak apetytu,zaburzenie pracy serca,chudnięcie. Objawy związane są z nadmierną ilością wapnia we krwi. Leczenie ma na celu natychmiastowe obniżenie poziomy tego pierwiastka we krwi przez wprowadzenie płynoterapii z furosemidem, a następnie chirurgiczne usunięcie zmienionych przytarczyc. Niedoczynność tarczycy Inną powszechnie diagnozowaną jednostką jest niedoczynność tarczycy. Występuje ona głównie u dorosłych osobników w wieku od 7 roku życia. Spowodowana jest niedoborem jodu, limfocytarnym zapaleniem tarczycy, rzadziej przez idiopatyczny zanik i nowotwory. W wyniku niedoboru hormonów tarczycowych obserwuje się: posmutnienie zwierzęcia,bradykardię,otyłość mimo normalnego apetytu,zaburzenia w okrywie włosowej,zaburzenia cyklu płciowego,niekiedy objawy nerwowe. Rozpoznanie polega na badaniu poziomu hormonów tarczycowych w surowicy krwi. W przypadku ich niedoboru, stosuje się suplementację hormonów w postaci tabletek. Dożywotnio podaje się lewotyroksynę począwszy od najniższych dawek, czyli 10 mikrogramów na kg masy ciała 2 razy dziennie. Efekt leczenia widoczny jest już po paru dniach. Ważne jest aby po ok. 4 tygodniach wykonać kontrolne badanie krwi, aby upewnić się, czy przyjęta dawka jest odpowiednia. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat niedoczynności tarczycy, przeczytaj artykuł „Jak rozpoznać niedoczynność tarczycy u psa?„ Choroby charakterystyczne dla Labradorów Na co chorują Labradory? Miopatia labradorów Miopatię labradorów uwarunkowaną genem autosomalnym recesywnym. Występuje u czarnych i żółtych labradorów. Miopatia powoduje zanik włókien typu II, w wyniku czego dochodzi do osłabienia siły mięśniowej. Choroba rozpoczyna się w wieku 6 tygodni do 7 miesięcy, najczęściej w 3-4 miesiącu życia. Objawy choroby u labradora to: krótki krok,chód króliczy,niekiedy dobrzuszne skręcenie głowy i wygięcie karpiowate kręgosłupa. Zaburzenia dotyczą także stawów, zostają osłabione odruchy rdzeniowe. Rozpoznanie stawia się na podstawie badania klinicznego, wywiadu i opisu rasy. Kinaza keratynowa jest zazwyczaj prawidłowa. Specyficznego leczenia nie opracowano. Objawy stabilizują się w wieku 7-8 miesięcy i dalej nie postępują. Dysplazja zastawek przedsionkowo-komorowych U labradorów występuje dysplazja zastawek przedsionkowo-komorowych. Najprawdopodobniej ma podłoże genetyczne. Płatki zastawek ulegają skróceniu, zrolowaniu a struny ścięgniste są zbyt krótkie lub zbyt długie, co prowadzi do niedomykalności zastawek, a w konsekwencji do rozstrzeni przedsionków. Nad zastawkami słyszalne są szmery skurczowe, a objawy to: kaszel,duszność,przyspieszony oddech,wodobrzusze,obrzęk płuc,omdlenia. Leczenie polega na wspomaganiu funkcji serca przez stosowanie leków moczopędnych, inhibitorów ACE, leków przeciwkaszlowych, a także kontroli masy ciała. Zmiany w oczach u Labradora Zmiany w oczach obejmują zazwyczaj rogówkę. U labradorów obserwuje się jej dystrofię, manifestującą się obustronnym zmętnieniem rogówki związanym z odkładaniem się lipidów. Jej przyczyną jest mutacja genowa, ma charakter wrodzony i występuje rodzinnie. Rogówka ulega zmętnieniu oraz obrzękowi, z widocznymi białymi wtrętami. Niestety brak leczenia tego schorzenia. Predyspozycje chorobowe Golden Retrieverów Na co chorują Goldeny? Miotonia u Golden Retrievera Miotonia jest chorobą dziedziczną, lecz u Golden Retrieverów przyczyna jest nieznana. Choroba przebiega z tonicznymi skurczami mięśni spowodowanymi depolaryzacją błon komórek mięśniowych, a rozluźnienie mięśni jest znacznie opóźnione. Obserwuje się postępującą sztywność mięśni po wysiłku, przerost mięśni, zwłaszcza na obwodowych odcinkach kończyn i karku. Podczas omacywania powstają wgłębienia jak przy obrzęku ciastowatym. W leczeniu stosuje się prokainamid. Zwierzęta chore funkcjonują dosyć normalnie i zazwyczaj nie są poddawane eutanazji. Zwężenie zastawki aorty Dziedziczną wadą jest zwężenie zastawki aorty. Zwężenie może znajdować się pod zastawką, nad zastawką lub na jej wysokości. W wyniku zwężenia występuje utrudniony odpływ krwi z lewej komory co prowadzi do przerostu mięśnia serowego. Przebieg choroby jest zróżnicowany. W przypadku niewielkiego zwężenia stan może być bezobjawowy, natomiast przy bardziej zaawansowanych zmianach występuje: osłabienie siły mięśniowej,nietolerancja wysiłkowa,omdlenia,nagłe zgony. Leczenie ma na celu poprawienie napełniania komór w fazie rozkurczu, wyeliminowanie arytmii oraz ograniczenie niedokrwienia serca. Czy warto zdecydować się na retrievera? Czy warto zdecydować się na labradora? Rasy pochodzące z rodziny Retrieverów są psami bardzo rodzinnymi. Są to psy współczujące, nie potrafiące żyć bez swojego opiekuna. Jest to prawdopodobnie jedna z niewielu ras, która odwzajemnia się za dobro swoją lojalnością, pomocą. Labrador i Golden Retriever to psy idealne dla dzieci zarówno zdrowych, jak i dotkniętych chorobą. Pozwalają wychować dzieci ucząc je odpowiedzialności oraz sumienności. Stwierdzam fakt, iż zarówno Labrador, jak i Golden Retriever to rasy psów wyhodowane w Wielkiej Brytanii, które są możliwie najbezpieczniejsze. Jaka jest długość życia psa rasy Labrador? Ile waży dorosły Retriever? Dorosły Retriever waży od 25 kg, samice do 37 kg. Goldendoodle - hybryda idealna /nie klasyfikowana/ Goldendoodle - rasa idealna. Pies o cudownym charakterze, nieprzeciętnej inteligencji, szybkości uczenia się. Jego sierść w stopniu na tyle minimalnym nie wywołuje reakcji alergicznych, że została zakwalifikowana jako hypoalergiczna. Cudowny pies ? bardzo prawdopodobne… O Goldendooldach Goldendoodle to hybryda, stworzona ze skrzyżowania psów rasy Golden Retriever oraz Pudel standardowy. Goldendoodles, nazywane również jako Golden Poos, Goldie Poos lub Groodles, zostały wyhodowane w Ameryce Północnej i Australii w lat dziewięćdziesiątych (pierwszy miot podaje się na rok 1989). Zachwyciły szkoleniowców, szybko zostały zaszufladkowane jako psy z predyspozycjami do pracy z człowiekiem: dogoterapia, psy asystujący, psy przewodnicy. Tak szybki wzrost popularności Goldendoodles w USA oraz Australii związany z wysoką inteligencją, znakomitymi predyspozycjami do pracy, charakterem psa rodzinnego oraz sierścią, która nie wywołuje reakcji alergicznych - stał się przyczynkiem to utworzenia stowarzyszeń i co za tym idzie obwarowań hodowlanych dla rasy, która nigdzie nie została zatwierdzona, sklasyfikowana i ustandaryzowana. Goldendoodles to rasa pierwszej generacji transgranicznej która wykazuje ona żywotność hybrydową. Jest to zjawisko w hodowli zwierząt powołujące się na fakt, że osobnik pochodzący ze skrzyżowania pomiędzy dwoma niepowiązanymi czystej linii rasami, jest zdrowszy i rośnie lepiej niż rodzice z linii. Historia Powstanie goldendoodli to właściwie historia powstania labradoodli. Historia zaczyna się w 1988 gdy manager organizacji zajmującej się szkoleniem psów asystujących osobom niepełnosprawnym spotkał kobietę przebywającą na wakacjach na Hawajach. Powiedziała mu wtedy, że jej marzeniem jest posiadanie psa przewodnika, ale nie może być spełnione z powodu alergii jej męża na psią sierść. Słyszała, że standardowe pudle były szkolone do pracy w charakterze psów przewodników w Australii i zapytała, czy istnieje możliwość podjęcia ponownej próby. W ten sposób zaczęły się poszukiwania większej ilości psów nie wywołujących alergii, które można by wyszkolić do pracy w charakterze psów przewodników. Po długich i bezowocnych poszukiwaniach odpowiedniego standardowego pudla, dokonano skrzyżowania standardowego pudla Harleya z suką labrador retrievera o imieniu Brandy, której zdolności do wydawania na świat psów z predyspozycja mi do szkolenia jako przewodników były uprzednio dowiedzione. Istniała nadzieja na reprodukcję psa o łagodnym charakterze labradora i nie gubiącego sierści pudla. Wynikiem tego związku były trzy czarujące Labradoodle - Sultan, Sheik i Simon. Sheik i Simon nie kwalifikowały się, ale Sultan rozpoczął szkolenie dla psów przewodników. Próbki sierści zostały wysłane samolotem na Hawaje i ku radości Pat, test alergiczne nie wykazały żadnej reakcji. Pat i Sultan byli razem szkoleni i wytworzyli między sobą silną więź. Krzyżówka wsteczna Labradoodla daje prawie zawsze psy o niskim stopniu wypadania sierści i w wielu przypadkach hipoalergiczne. Rasa Goldendoodle jest zamierzoną krzyżówką golden retrievera i pudla. Jest nowszą hybrydą niż labradoodle i staje się coraz bardziej popularne ze względu na piękną sierść i wspaniałe towarzyskie usposobienie. Geneza powstania tej krzyżówki w Ameryce Północnej była trochę inna. Hodowcy pragnęli uzyskać nie liniejącego, hypoalergicznego, pięknego, inteligentnego psa rodzinnego o łagodnym charakterze. Niezwykle ważnym powodem była chęć wyeliminowania lub zminimalizowania plagi chorób genetycznych, które nękają stare rasy. Goldendoodle pozostaje mimo wszystko rasą myśliwską. Psem który będzie spełniał się w aportowaniu z lądu i wody, z pływania i służenia swojemu panu. Obdarzony bardzo dobrym węchem chętnie będzie tropił. Groodle to znakomicie spełniają się jako psy rodzinne. Kochają człowieka i chcą spędzać z nim każdą chwilę. Bardzo szybko się uczą, znakomicie przechodzą etap socjalizacji, stając się psami towarzyskimi, zawsze chętnymi do zabaw i pieszczot. Sierść: Typ włosa : długi: falowany, kręcony, prosty. Kolor włosa :złoty, kremowy, biały, szary, czarny, czekoladowy. Przewidywana średnia wieku Groodli to 15 lat. Perspektywy Dzisiaj hodowlę Doodli można dookreślać na podstawie zaledwie 7-8 pokoleń. To niewiele, mimo wytyczanych kierunków i celów efekt końcowy jest jeszcze daleko. Hodowcy i stowarzyszenia zastanawiają się jak może wyglądać końcowy efekt tego hybrydowego eksperymentu, jak łączyć ze sobą linie oraz pokolenia aby zaistniała ścisła powtarzalność cech. Jest szansa, że pasjonaci, miłośnicy „rasy” dopną swego. W czym na pewno pomagać będą im wszyscy, którzy docenią niepowtarzalność i świetne predyspozycje do pracy jakie reprezentuje Goldendoodle. Hodowla w pokoleniach: Goldendoolde jako hybryda krzyżowa jest uznana przez amerykański Canine Hybrid Club. Tam też określono sposoby hodowli Goldedoodles, ze względu na krzyżowanie linii. F1 = 50%, Golden Retriever, 50% Pudel - jest to Golden Poodle . Pierwsze pokolenie, w wyniku czego uzyskiwane jest zdrowe potomstwo. Sierść typu F1 może być gładka lub falista jak u Golden Retrievera albo kręcona podobnie jak u pudla. Mogą linieć lub nie gubić włosa, potomstwo w miocie może być zróżnicowane pod względem cech obu ras. W pierwszej generacji mieszańców, psy mają dodatkowe korzyści zdrowotne związane z hybrydową żywotność. Pielęgnacja włosa: umiarkowana do bardzo wymagającej. Szata : Włos może być krótszy. Wymaga szczotkowania i okazjonalnego przycinania. Redukcja ilości sierści powinna odbywać się raz na kilka miesięcy, aby futro było krótsze i łatwiejsze do utrzymania. Alergia: zazwyczaj nadaję się do rodziny z łagodnymi alergiami. F1-B = 25%, Golden Retriever i 75% Pudel (Pudel,F1 Goldendoodle) . To krzyżowanie jest wynikiem powrotu do jednej z ras jego pochodzenia. Z genetycznego punktu widzenia jeden rodzic jest z pierwszej generacji transgranicznej F1. Wyhodowane Goldendoodles nie linieją i znacznie mniejszym stopniu wywołują reakcje alergicznie niż F1. Chociaż takie krzyżowanie nie jest mniej dynamicznie niż w oryginalnym hybrydowych pierwszego pokolenia - nadal stanowi wystarczającą baze genetyczną aby uzyskać zdrowe potomstwo. Pielęgnacja włosa: umiarkowane do wysokiego opieki Szata: rośnie do standardowej długości 3-5 cm, wygląd podobny do pierwszej generacji. Włos falisty lub kręcony. Pielęgnacja: bardzo łatwa (statystyki w Dood Database). Alergia: polecany dla rodzin z umiarkowaną lub ciężką alergii. F2 = F1 Goldendoodle i F1 Goldendoodle. F3 = F2 Goldendoodle i F2 Goldendoodle Multi-generacja = F3. F3 lub wyższej generacji Goldendoodle krzyżowane z F3. Jak dotąd jest bardzo mało obserwacji dotyczących tego pokolenia. Patrycja Górna-Szybkowska WORTAL Źródła: Zdjęcia: Różnice między labrador retrieverem i golden retrieverem pod kątem wykorzystania w terapii z udziałem psa i jako psy asystujące. Carlos z Zagłębia, zdjęcie: Ireneusz Lelonek, właściciel; Agnieszka Tulej, foto: Adsum Predyspozycje fizjologiczne: Pies asystujący dobierany jest pod kątem wysokopienności oraz pod względem długości kufy. Psy wysokopienne są szczuplejsze i wyższe, a przez to zwinniejsze, natomiast pies posiadający długą kufę ma lepsze predyspozycje do podnoszenia przedmiotów z ziemi, również jego wrażliwość węchowa jest większa, co pozwala na pilniejsze rozróżnianie zapachów przedmiotów, które musi podawać. Doborem goldenów do pracy pod względem fizjologicznym rządzą się takie same prawa, jak przy doborze labradorów. Różnica jest taka, że w Polsce hodowle labradorów nastawione są na określony wizerunek psa wystawowego (pies mocny w swojej budowie, zwarty, umięśniony, nie wysoki), co stoi w sprzeczności z wymaganiami stawianymi psom asystującym. Tak więc znalezienie osobnika o wymienionych powyżej cechach (wysokopienny długokufowiec) jest bardzo ciężkie. W hodowli goldenów natomiast, stawia się raczej na psy o delikatnej budowie. Tak więc znalezienie psa o pożądanych cechach, jest łatwiejsze. W terapii z udziałem psa o wyborze decydują przede wszystkich cechy psychiczne, a nie eksterier zwierzęcia. Przydatne okazują się zarówno psy małe, jak i duże, małego psa łatwiej wziąć na kolanach, na dużego można podopiecznego położyć. Między labradorem i goldenem w tym względzie również nie ma większych różnic. Zauważyłam, jednak, że w niektórych przypadkach czarne labradory wzbudzają u dzieci (i rodziców) mniejsze zaufanie, a czasem początkowy strach. Myślę, że jest to związane ze stereotypem „złego wilka”, który jest czarny oraz duży i którym starszy się/straszyło dzieci, jak również może kojarzyć się z psami typu rottweiler, owczarek niemiecki, doberman, które niestety nie cieszą się (z winy nieodpowiedzialnych ludzi) opinią bezpiecznych psów w społeczeństwie. Poza tym oczy u takiego psa są mniej wyraziste niż u psa o biszkoptowej sierści, co również może powodować mniejszą chęć kontaktu z psem. Jest to jednak jednostkowe i nie stanowi podstawy do dyskwalifikacji czarnej maści labradorów z terapii z udziałem psa. Psychika: Jest to bardzo istotna sprawa. Psy wybiera się na etapie 5 tygodnia życia. Dobrze jeśli w hodowli przeprowadzana była Wczesna Neurologiczna Stymulacja. Mioty z których brany jest pies powinny być wyrównane. Daje nam to większe szanse na wybór psa zrównoważonego. Psiak wybierany jest podczas przeprowadzanych testów kompetencyjnych, przy czym zazwyczaj testy takie są powtarzane po ok. 1-2 tygodniach. W pracy „przy wózku” bardziej sprawdzają się labradory jako psy silniejsze psychicznie. Są dwie przeszkody, które rysują się na ich ścieżce do pracy psa asystującego: 1) Dysplazja stawów – jest to zmiana fizjologiczna, którą usuwana jest chirurgicznie i po takim zabiegu pies wraca do szkolenia. Są dwie szkoły doboru pod tym względem psa. Pierwsza mówi: bierzemy psa najlepszego pod względem predyspozycji, jeśli będzie dysplazja, to się ją wyleczy. Druga szkoła: szukamy psów zdrowych po świetnych rodzicach. 2) Niedoczynność tarczycy: choroba całkowicie dyskwalifikująca psa z pracy. Niestety dziedziczna. O ile w przypadku dysplazji przeprowadzane są obowiązkowe badania, to w przypadku tarczycy wychodzi to podczas życia psa. Za niedoczynnością idą: nadpobudliwość, alergie, zapalenia uszu itp. Pies do końca życia przyjmuje Euthyrox. Niestety niedoczynność jest coraz częściej diagnozowana u labradorów w wyniku nieodpowiedzialnych krzyżówek. Goldeny natomiast, częściej przeżywają tzw. kryzys 5 miesiąca. Objawia się to lękliwością, która jest jakby niezależna od dotychczasowego przebiegu szkolenia psa (nawet jeśli szczenię było doskonale socjalizowane i szkolone metodami pozytywnymi). Niestety, takie zjawisko całkowicie eliminuje psa z pracy przy wózku, gdyż nawet jeśli uda się instruktorowi ustabilizować emocjonalnie psa, to niestety istnieje spore prawdopodobieństwo, że lęki powrócą przy przekazaniu psa osobie niepełnosprawnej. Oczywiście goldeny także dotyka dysplazja. Ponadto, są one wrażliwsze pod względem odpornościowym (alergie, przeziębienia). W terapii odporność psychiczna psa jest bardzo ważną cechą, na zajęciach może zdarzyć się wiele nieprzewidzianych sytuacji zarówno związanych z otoczeniem, jak i samym podopiecznym. Pies musi być pewny i przewidywalny w takich moich obserwacji wynika, że labradory lepiej reagują na zmianę przewodnika, goldeny bardziej związują się emocjonalnie z przewodnikiem i gorzej znoszą rozstanie z nim. Co nie znaczy, że labradory wcale nie tworzą więzi z przewodnikiem, jedynie lepiej znoszą jego zmianę np. podczas szkolenia. Istotne jest również to, że goldeny częściej i chętniej szukają kontaktu fizycznego z człowiekiem niż labradory, co może być zarówno plusem, jak i minusem, w terapii z udziałem psa zależy od wykorzystania tej cechy pod kątem zajęć z konkretnymi podopiecznymi. Znamienne jest, że u obu ras świetnym motywatorem w pracy i szkoleniu jest „smakołyk”, psy te należą do mało wybrednych pod względem pokarmu (choć mogą być osobnicze wyjątki, częściej wśród goldenów). Stanowi to nie lada problem dla właścicieli, zwłaszcza na spacerze, gdy pies może podjąć z ziemi coś niebezpiecznego dla zdrowia lub życia. Mimo to cecha ta ułatwia szkolenie, gdyż pies dla zdobycia nagrody w postaci jedzenia zrobi niemal wszystko, podobnie jak w późniejszej pracy. Uważać należy jedynie na skłonności obu ras do nadmiernego tycia, dlatego ustalając dawkę dzienną należy uwzględnić smakołyki wykorzystywane w pracy/szkoleniu. Obie rasy to aportery, mają genetycznie uwarunkowaną umiejętność przynoszenia przedmiotów do człowieka. Zdolność ta stanowi kolejny świetny motywator wykorzystywany w szkoleniu oraz pracy z psem. Pielęgnacja: Goldeny ze względu na gęstą i długa szatę trzeba często i dokładnie wyczesywać. Jeśli pies jest asystentem w zależności od ograniczeń ruchowych czy ogólnie fizycznych osoby niepełnosprawnej pielęgnacja jest łatwiejsza bądź trudniejsza a czasem wręcz niemożliwa. W terapii dłuższa szata ma swoje zalety, psy takie mają bardziej „przyjazny” wygląd, miękka, gęsta sierść wywołuje miłe doznania dotykowe (chociaż czasem wręcz odwrotnie, podopieczny może nie znosić dotyku długiej sierści, wtedy lepiej sprawdzi się pies o krótszej sierści), może służyć w ćwiczeniach manualnych (zapinanie spinek, nakładanie kolorowych gumek, czesanie itp.) Labradory posiadają krótki i szorstki włos z bogatym podszerstkiem. Pielęgnacja szaty labradora jest łatwiejsza niż szaty goldena. Wadą jest nadmierne linienie. Anna Wortal ( ) Tekst został napisany przy wsparciu Katarzyny Sterne–Nałęcz, behawiorysty zwierzęcego, Kasiu, dziękuję!

mieszaniec labradora z goldenem